સેક્સ માટે પૈસા ચૂકવતા ગ્રાહકો પર અનૈતિક ટ્રાફિક કાયદા હેઠળ કાર્યવાહી થઈ શકે છે: કેરળ હાઈકોર્ટનો ચુકાદો

કેરળ હાઈકોર્ટે ચુકાદો આપ્યો છે કે વેશ્યાલયોમાં જાતીય સેવાઓ મેળવનારા વ્યક્તિઓ પર અનૈતિક ટ્રાફિક (નિવારણ) અધિનિયમ, 1956 (ITP એક્ટ) હેઠળ કાર્યવાહી કરી શકાય છે, અને જણાવ્યું છે કે આવી સેવાઓ માટે ચૂકવણી વેશ્યાવૃત્તિને પ્રેરિત કરવા સમાન છે. આ ચુકાદો તિરુવનંતપુરમના પેરૂરકડમાં 2021માં થયેલા પોલીસ દરોડા સાથે જોડાયેલા કેસમાં આવ્યો છે.

જસ્ટિસ વી.જી. અરુણે કહ્યું કે સેક્સ વર્કર્સને વસ્તુ તરીકે ગણવા જોઈએ નહીં, અને તેમની સેવાઓ મેળવનારાઓ ફક્ત “ગ્રાહકો” નથી પરંતુ શોષણમાં સક્રિય સહભાગી છે. “વેશ્યાલયમાં સેક્સ વર્કરની સેવાઓ મેળવનાર વ્યક્તિને ગ્રાહક કહી શકાય નહીં. આપવામાં આવતી ચુકવણી એક પ્રલોભન તરીકે કામ કરે છે, જે સેક્સ વર્કરને તેમની ઇચ્છા વિરુદ્ધ કાર્ય કરવા માટે મજબૂર કરે છે, ઘણીવાર શરતો અથવા ટ્રાફિકિંગ અને બળજબરી હેઠળ,” કોર્ટે કહ્યું.

અરજદાર એક રૂમમાં એક મહિલા સાથે અને બીજો પુરુષ એક અલગ રૂમમાં એક મહિલા સાથે મળી આવ્યો હતો. તપાસમાં જાણવા મળ્યું કે બે વ્યક્તિઓ વેશ્યાલયનું સંચાલન કરી રહ્યા હતા, વેશ્યાલય માટે મહિલાઓને ખરીદી રહ્યા હતા અને ચૂકવણી એકત્રિત કરી રહ્યા હતા. જ્યારે વેશ્યાલય સંચાલકો પર ITP કાયદાની કલમ 3 અને 4 (વેશ્યાલય ચલાવવું અને વેશ્યાલયની કમાણી પર ગુજરાન ચલાવવું) હેઠળ આરોપોનો સામનો કરવો પડ્યો હતો, ત્યારે અરજદાર પર કલમ ​​5(1)(d) (વ્યક્તિને વેશ્યાલયમાં પ્રેરિત કરવી) અને કલમ 7 (જાહેર સ્થળોએ અથવા તેની નજીક વેશ્યાલયમાં સામેલ થવું) હેઠળ પણ આરોપ મૂકવામાં આવ્યો હતો.

અરજદારે આરોપોને પડકાર્યા હતા, દલીલ કરી હતી કે તે ફક્ત એક ગ્રાહક હતો અને તેના કાર્યો વેશ્યાલયનું સંચાલન કરવા અથવા ચલાવવા સમાન નથી. તેમણે અગાઉના ચુકાદાઓને ટાંકીને દલીલ કરી હતી કે આવી સેવાઓ માટે ચૂકવણી કરવાથી પ્રલોભન બનતું નથી. જોકે, ફરિયાદ પક્ષે દલીલ કરી હતી કે જવાબદારીનો પ્રશ્ન ટ્રાયલ કોર્ટના તારણોના આધારે નક્કી થવો જોઈએ.

બંને પક્ષોની સમીક્ષા કર્યા પછી, કોર્ટે સ્પષ્ટ કર્યું કે કલમ 3 અને 4 વેશ્યાલય સંચાલકોને લાગુ પડે છે, પરંતુ વેશ્યાલયમાં જાતીય સેવાઓ મેળવવી એ કલમ 5(1)(d) હેઠળ પ્રલોભન બને છે. “જો આવી વ્યક્તિને ગ્રાહક કહેવામાં આવે છે, તો તે કાયદાના હેતુને જ નબળી પાડે છે, જે માનવ તસ્કરી અટકાવવા અને વેશ્યાલયમાં દબાણ કરાયેલા લોકોને રક્ષણ આપવાનો છે,” કોર્ટે નોંધ્યું.

કલમ 3 અને 4 હેઠળ અરજદાર સામેની કાર્યવાહી ફગાવી દેવામાં આવી હતી, પરંતુ ITP એક્ટની કલમ 5(1)(d) અને 7 હેઠળની કાર્યવાહીને સમર્થન આપવામાં આવ્યું હતું.